Esta é como Santa María juïgou a alma do Roméu que ía a Santïago, que se matou na carreira por engano do dïabo, que tornass' ao córpo e fezésse pẽedença.
Non é gran cousa se sabe bon joízo dar a Madre do que o mundo tod' há de joïgar.
Mui gran razôn é que sábia dereito quen Déus troux' en séu córp' e de séu peito mamentou, e del despeito nunca foi fillar; porên de sen me sospeito que a quis avondar.
(refrain)
Sobr' esto, se m' oíssedes, diría dun joízo que déu Santa María por un que cad' ano ía, com' oí contar, a San Jam' en romaría, porque se foi matar.
(refrain)
Este roméu con bõa voontade ía a Santïago de verdade; pero desto fez maldade que ant' albergar foi con mollér sen bondade, sen con ela casar.
(refrain)
Pois esto fez, meteu-s' ao caminno, e non se mãefestou o mesquinno; e o démo mui festinno se lle foi mostrar mais branco que un arminno, polo tóst' enganar.
(refrain)
Semellança fillou de Santïago e disse: “Macar m' éu de ti despago, a salvaçôn éu cha trago do que fust' errar, por que non cáias no lago d' iférno, sen dultar.
(refrain)
Mas ante farás esto que te digo, se sabor hás de seer méu amigo: talla o que trages tigo que te foi deitar en poder do ẽemigo, e vai-te degolar.”
(refrain)
O roméu, que sen dôvida cuidava que Santïag' aquelo lle mandava, quanto lle mandou tallava; poi-lo foi tallar, lógu' entôn se degolava, cuidando ben obrar.
(refrain)
Séus companneiros, poi-lo mórt' acharon, por non lles apõer que o mataron, foron-s'; e lógo chegaron a alma tomar démões, que a levaron mui tóste sen tardar.
(refrain)
E u passavan ant' ũa capéla de San Pedro, muit' apósta e béla, San James de Compostéla dela foi travar, dizend': “Ai, falss' alcavéla, non podedes levar
a alma do méu roméu que fillastes, ca por razôn de mi o enganastes; gran traïçôn i penssastes, e, se Déus m' ampar, pois falssament' a gãastes, non vos póde durar.”
(refrain)
Responderon os démões louçãos: “Cuja est' alma foi fez feitos vãos, por que somos ben certãos que non dev' entrar ante Déus, pois con sas mãos se foi desperentar.”
(refrain)
Santïago diss': “Atanto façamos: pois nós e vós est' assí rezõamos, ao joízo vaamos da que non há par, e o que julgar façamos lógo sen alongar.”
(refrain)
Lóg' ante Santa María vẽéron e rezõaron quanto mais podéron. Dela tal joíz' houvéron: que fosse tornar a alma onde a trouxéron, por se depois salvar.
(refrain)
Este joízo lógo foi comprido, e o roméu mórto foi resorgido, de que foi pois Déus servido; mas nunca cobrar pod' o de que foi falido, con que fora pecar.
Non é gran cousa se sabe bon joízo dar a Madre do que o mundo tod' há de joïgar.